หลักกฎหมาย

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 24 บัญัติว่า

“เมื่อคู่ความฝ่ายใดยกปัญหาข้อกฎหมายขึ้นอ้าง ซึ่งถ้าหากได้วินิจฉัยให้เป็นคุณแก่ฝ่ายนั้นแล้ว จะไม่ต้องมีการพิจารณาคดีต่อไปอีกหรือไม่ต้องพิจารณาประเด็นสำคัญแห่งคดีบางข้อหรือถึงแม้จะดำเนินการพิจารณาประเด็นข้อสำคัญแห่งคดีไป ก็ไม่ทำให้ได้ความชัดขึ้นอีกแล้ว เมื่อศาลเห็นสมควรหรือเมื่อคู่ความฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีคำขอ ให้ศาลมีอำนาจที่จะมีคำสั่งให้มีผลว่าก่อนดำเนินการพิจารณาต่อไป ศาลจะได้พิจารณาปัญหาข้อกฎหมายเช่นว่านี้ แล้ววินิจฉัยชี้ขาดเบื้องต้นในปัญหานั้น

ถ้าศาลเห็นว่าคำวินิจฉัยชี้ขาดเช่นว่านี้ จะทำให้คดีเสร็จไปได้ทั้งเรื่อง หรือเฉพาะแต่ประเด็นแห่งคดีบางข้อ ศาลจะวินิจฉัยชี้ขาดปัญหาที่กล่าวแล้วและพิพากษาคดีเรื่องนั้นหรือเฉพาะแต่ประเด็นที่เกี่ยวข้องไปโดยคำพิพากษาหรือคำสั่งฉบับเดียวกันก็ได้

คำสั่งใดๆ ของศาลที่ได้ออกตามมาตรานี้ให้อุทธรณ์และฎีกาได้ตามที่บัญัติไว้ในมาตรา 227 มาตรา 228 และ 247”

หลักการบรรยาย

1. คดีอยู่ในขั้นตอนใด
2. ปัญหาข้อกฎหมาย คืออะไร เช่น คดีขาดอายุความ
3. หากศาลวินิจฉัยให้เป็นคุณกับผู้ขอ จะไม่ต้องมีการพิจารณาคดีต่อไป
4. คำขอท้ายคำร้อง (ขอให้ศาลมีคำสั่งวินิจฉัยชี้ขาดปัญหาข้อกฎหมายเบื้องต้นก่อนการพิจารณาคดีนี้ ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 24)

ตัวอย่างการบรรยาย

ข้อ 1 คดีนี้ศาลนัดชี้สองสถานและสืบพยานโจทก์ในวันที่ 1 มกราคม 2558 เวลา 09.00 นาฬิกา

ข้อ 2 คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ 1 มกราคม 2557 จำเลยกู้เงินโจทก์ไปจำนวน 10,000 บาท ตกลงดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 15 ต่อปี กำหนดชำระต้นเงินและดอกเบี้ยภายในวันที่ 1 มกราคม 2558 จำเลยได้รับเงินกู้ไปครบถ้วนแล้วในวันทำสัญญา หลังจากนั้นจำเลยผิดนัดผิดสัญญาไม่ชำระเงินกู้และดอกเบี้ยตามกำหนด

จำเลยให้การยอมรับว่ากู้ยืมเงินจากโจทก์ไปตามฟ้องจริงแต่ชำระหนี้เงินกู้ให้โจทก์ครบถ้วนแล้ว

ข้อ 3 จากคำฟ้องของโจทก์และคำให้การของจำเลยดังกล่าว คดีจึงมีประเด็นข้อพิพาทในปัญหาข้อกฎหมายว่าจำเลยชำระหนี้เงินกู้ให้โจทก์แล้วหรือไม่ ซึ่งข้อเท็จริงตามคำฟ้องคำให้การดังกล่าวรับฟังเป็นยุติได้ว่า จำเลยได้กู้ยืมเงินจากโจทก์ไปจริงตามฟ้อง จำเลยให้การว่าได้ชำระหนี้เงินกู้ดังกล่าวให้โจทก์แล้ว แต่จำเลยไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือลงลายมือชื่อผู้ให้ยืมมาแสดงหรือเอกสารอันเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมนั้นได้เวนคืนแล้วหรือได้แทงเพิกถอนลงในเอกสารนั้นแล้ว จึงรับฟังไม่ได้ว่าจำเลยชำระหนี้เงินกู้ให้โจทก์แล้ว

เห็นได้ว่าข้อเท็จจริงตามคำฟ้องและคำให้การที่โจทก์และจำเลยรับกันนั้น เพียงพอที่จะวินิจฉัยชี้ขาดประเด็นข้อพิพาทแห่งคดีว่า จำเลยชำระหนี้เงินกู้ให้แก่โจทก์ตามฟ้องแล้วหรือไม่ ซึ่งเป็นประเด็นข้อกฎหมายเป็นสาระสำคัญในคดี หากศาลวินิจฉัยชี้ขาดข้อกฎหมายเบื้องต้นว่าจำเลยยังไม่ได้ชำระหนี้เงินกู้ให้แก่โจทก์ศาลต้องพิพากษาให้โจทก์ชนะคดี ซึ่งจะเป็นคุณแก่โจทก์และจะทำให้คดีเสร็จไปทั้งเรื่องโดยไม่จำเป็นต้องดำเนินกระบวนพิจารณาต่อไป

โจทก์จึงขอกราบเรียนต่อศาลที่เคารพ ได้โปรดมีคำสั่งวินิจฉัยชี้ขาดปัญหาข้อกฎหมายเบื้องต้นก่อนการพิจารณาคดีนี้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 24 ต่อไปด้วย ขอศาลได้โปรดอนุญาต

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด